این روزها

این روزها درگیر کارهای دانشگاه هستم

و اعتراف می کنم که دچار استرس شدم. استرس انجام کارهایی که می دونم تو هیچ کدوم توانا نیستم ولی انتخابشون کردم برای انجام. چرا؟ چون معتقدم برای رشد کردن لازمه هرچی رو که بلد نیستی با سر بری توش تا یاد بگیری. به قول معروف مرگ یک بار شیون هم یک بار. می دونم این مراحل که تموم بشه خیلی از نقاط ضعفی که داشتم هم تموم میشه البته انشالله.

یک مسابقه دانشگاهی هم در پیش دارم گاهی امیدوارانه گاهی هم مایوسانه پیش می رم. تا اخر اردیبهشت تموم میشه

پسرا این روزا در حال بازی و جنب - جوشن همچنان عاشق کتاب خوندن تنها چیزی که می تونه برای دقایقی آرومشون کنه کتابه

خدا رو شکر

هرچی بخونی براشون کمه به انتخاب خودشون باشه هزاران کتاب رو میارن که بخون بخون بخون بخون

تا حد توانم می خونم

این روزا باید سپری بشه سعی می کنم وقتی تو خونه هستم تمام حواسم به وروجک هام باشه ولی خب گاهی هم درگیر مسائل شخصی خودم میشم

زندگی همچنان پیش می ره و من هر روز بیشتر شاکرم از وجود پسرا

با آرزوی سلامتی تمام بچه های دنیا در کنار شادی و خوشحالیشون